Zondag 13 februari
Vandaag heb ik nog eens lekker uitgeslapen, nadien meteen even op het internet proberen te gaan. En ja hoor, het werkte! Terwijl de rest al aan het eten was, kon ik snel mijn blog aanvullen en even op Skype. Ik hoefde nadien dus niet mee naar het internetcafé te gaan. Ik ben dan nog samen met Lies, Lise en Niki naar het dorpje geweest om daar kleren uit te delen. In het begin was het heel leuk en ging het allemaal goed. Maar vanaf de moment dat de mensen van het dorp doorhadden dat we kleren bij hadden, kwamen er echt heel veel kinderen af. Na een tijdje was het heel moeilijk om te weten wie er nu al iets gekregen had en wie niet! Al bij al waren we heel blij dat alles uitgedeeld was, want zo’n drukte om kleren zijn wij totaal niet gewoon!
Omdat Tine al even last had van haar voet, besloten Tine, Lies en ik om op ons gemakske naar het strand te wandelen, terwijl de rest naar het internetcafé vertrokken was. Op het strand kocht ik nog een mooie zak en sjaal. De sjaal heb ik ondertussen verder verkocht aan Tine, want bij nader inzien vond ik hem toch niet zo mooi.
Uiteindelijk hebben we ons nog moeten haasten om op tijd thuis te geraken van ons wandelingetje naar het strand. Want we zouden soep koken voor de kindjes van Kebene (weeshuis naast de deur). De kindjes waren heel blij met onze kippen-groentensoep! Toen alle soep op was, zijn wilden we terug gaan naar onze huisjes. Maar het was net beginnen druppelen. Natuurlijk wisten we toen nog niet dat het in Kenia bijna nooit druppelt, maar altijd stortregent! Wij allemaal heel snel naar binnen lopen dus! Toen wij al even bekomen waren, kwam ineens Tine ook binnen, ze kon natuurlijk niet goed lopen met haar voet en was met gevolg kletsnat!
Bezoek aan het dorpje.
Wat ik nog vergeten te vertellen was in mijn vorige blogbericht, is dat we van Katrien een rondleiding kregen in het dorpje vlakbij. Het was enorm confronterend om te zien hoe de mensen daar leven! An en ik waren vooral geïnteresseerd in het huisje van Baraka en Shoukrani, de 2 broertjes die vorige week aangekomen zijn op de school en die we gaan sponsoren. Toen we bij hun “huisje” (gemaakt van takken en bladeren van palmbomen) kwamen, was de vader er niet, maar hij kwam er al snel aan. Hij liet ons binnen in zijn ‘huis’. We zagen daar een houten bed, met lakens op en met muskietnet, 3 stoelen en dat zal het zoal ongeveer zijn. Fatuma (leerkracht van KG1) was meegekomen en stelde de vader veel vragen over zijn zonen: waar slapen ze, krijgen ze eten, hebben ze kleren, wat in de vakanties, is hij soms thuis, … Ik stond vlak naast hem en kon ruiken dat hij gedronken had, een probleem waar hij blijkbaar al langer mee zit en dat ook zijn vrouw heeft doen weggaan.
We hebben heel het weekend nog gedacht aan de 2 jongens.
Toen we maandag op de school kwamen, zagen we iets heel aangenaams. De vader van Baraka en Shoukrani kwam de 2 jongens naar school brengen. Hij stond er wel wat onwennig, maar blijkbaar had ons bezoekje toch iets opgeleverd. Waarschijnlijk zal de druk van het dorp ook wel groot geweest zijn, want met ons bezoek zondag stond er heel veel volk van het dorp rond.
Waar ik al helemaal van verschoot was dat Baraka ’s middags zelf afkwam en een high five gaf. Want de vorige week was hij heel onwennig en verlegen en trokken ze grote ogen!
Vanaf maandag zat ik in mijn vaste klasje, class 4. De klas van Mister Ibrahim. Een klas met 36 kinderen van ongeveer 10-12 jaar. Er zijn natuurlijk ook wel wat uitschieters die later naar school zijn beginnen gaan. Ik sta nu voor een 3-tal weken in dit klasje. Nu help ik nog vooral kinderen die het moeilijk hebben, met huiswerk in te schrijven of te verbeteren. Maar binnenkort zal ik ook al enkele lesjes mogen geven, spannend!
In de klas hebben de leerlingen enkele rare gewoontes. Wanneer ze willen binnenkomen, vragen ze altijd ‘Teacher can I come in?’. Als ze hun handen opsteken, roepen ze ook de hele tijd ‘teacher’, wat ook vaak verandert in ‘tha’. En 36 kindjes die allemaal ‘tchatchatchatchatcha’ roepen, vermoeiend!
Dinsdagavond pannenkoekentijd!
Heerlijke pannenkoeken die bovendien ook snel klaar waren, dus konden we vroeg beginnen aan onze blog en ook vroeg gaan slapen! Ik had me voorgenomen om tot 8 uur te slapen, mooi uur dacht ik. Maar om 4u ’s nachts brak er ineens een onweer uit. Het onweer leek wel vlak boven ons te beginnen, want iedereen schoot wakker. (uitgezonderd Tine, zij merkte niets van het onweer) Het leek wel of men vlak naast ons een grote bowlingbal liet vallen, heel de grond daverde. Natuurlijk was er ook weer veel regen! Hopelijk betekent dit niet het begin van het regenseizoen dat normaal pas in april start!
Door het onweer werkte de elektriciteit niet meer, dus ook onze ventilator op de kamer viel uit. De ramen moesten toe, want anders regende het misschien binnen. Dus al snel werd het vrij warm op de kamer. Tegen half 7 sprong de elektriciteit terug aan, en ook de ventilator. Toen ben ik maar opgestaan, want het lawaai van de ventilator was toch wel vrij luid.
Terwijl iedereen hier last lijkt te hebben van een te snelle transit, wil de mijne maar niet in gang schieten. De biefstuk met friet van thuis zit nog steeds in mijn buikje. Ook de afslankingsthee die Ingrid mij gaf gisteren ochtend, heeft nog steeds geen effect gehad. Vant weekend laxeermiddel, plezant :)
Wat leerde ik deze dagen:
- Als het regent, vallen de miljoenpoten de dag nadien van de daken! Oppassen dus!
- Mierenvergif, heel handig, maar plots komen er vaak dode of halfdode mieren uit het plafond gevallen! Oplossing: nog niet gekend!
- Dat An ontzettend goed kan lachen met het liedje van de ‘Powerpatat’.
- Het verschil tussen een hagedis en een salamander blijkt nog steeds moeilijk te zijn voor sommigen onder ons. Hoewel salamanders hier zelfs nog niet gezien zijn …
- Dat het praten over genante onderwerpen, zoals diarree en constipatie, hier verdacht vlot lijkt te gaan!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten