Vrijdag 1 april en ja ze hadden me liggen vandaag, wel maar één keer en eigenlijk was het niet echt een geweldig goede grap. Maar toch. We hebben op vrijdag heel wat gedaan, we vergaderden over speelpleinwerking, gingen naar de winkel, gingen onze kajamba’s (muziekinstrument) kopen, ik ging naar de apotheker, we dronken een super lekkere en verse passievruchtensapje, we gingen lekker uit eten, …
Eerst gingen we onze kajamba’s halen, daarna gingen we meteen verder naar Nakumat om te gaan winkelen. An en ik zagen daar hele lekkere taartjes en cakes staan, voor An was de verleiding te groot en ze kocht een donut met chocolade. Blijkbaar smaakte deze toch niet zoals verwacht, hij was een beetje droog!
Terwijl An volop in gevecht met de donut zat, besloot ik om naar de apotheker te gaan. Ik had namelijk al meer dan een week een rare vlek op mijn borstkas. In het begin leek dit een gewone droge vlek, maar het werd groter en vormde een ring. Die ring bleef maar groeien en jeukte verschrikkelijk! Ik liet de vlek zien aan de apotheker en vroeg haar wat het was. ‘It’s ringworm’ zei ze. ‘Heum does it means that there is a worm in it?’, ‘No, there is one in your belly, but I give you medicines!’ Heum oké, paniek dus als je zoiets te horen krijgt! Ze zei dat dit van te veel kool te eten kon komen. Dan moet het ook weer lukken dat wij de afgelopen week 3 keer kool aten thuis en dan ook nog eens 3 keer op school ’s middags :s En ik ben dan nog zo’n kool-fan, maar geen kool meer voor mij de eerste weken, maanden of jaren!
Ik kreeg mijn pilletjes en ging met An terug naar huis. Ik was heel blij dat we ietsje later naar het internetcafé vertrokken, want dan kon ik wat info zoeken over ringworm. Blijkbaar is het dus helemaal geen worm die in je zit, maar is het een soort infectie die je kan krijgen door veel kool te eten. Het zou ook besmettelijk zijn, maar hier merkten we nog niet veel van.
Ondertussen zijn we zondag, de ring is gisteren nog wat gegroeid, maar is vandaag hetzelfde gebleven. De jeuk is nog altijd wel verschrikkelijk!
Vrijdagavond zijn we gaan eten in Nomad, een mooi restaurant aan de zee. Ik bestelde een pizza met 4 kazen, maar ze zat 1 kaas tussen die ik niet zo lekker vond. Ik at er wel veel van, maar was toch blij dat An nog wat overhad van haar vegetarische pizza! Na het eten zijn we nog even naar Shakatak gegaan, maar we gingen gewoon iets drinken om afscheid te nemen van Penelope en Shelz of Hertz.
Zaterdag hebben we samen gezeten om alles voor de speelplein verder te regelen. Activiteiten voor de eerste dagen voorzien, groepen indelen en briefjes voor de ouders maken. Nu pas blijkt dat het toch niet zo eenvoudig is om activiteiten te voorzien. Je heb niet veel materiaal voorhanden en het is moeilijk in te schatten welke spelletjes en activiteiten de kinderen hier kunnen. We hebben heel wat voorbereid en zien wel hoe het loopt. Ik denk wel dat het allemaal in orde komt!
Na de vergadering trokken An, Lise en ik naar Ukunda. Lies bleef thuis want ze had (weer al) last van een te vlot gaande stoelgang. In Ukunda voelde ik mij in het begin wat onwennig. De mensen waren niet zo vriendelijk en liepen ook gewoon rechtdoor in plaats van een beetje aan de kant te lopen. Dat ben ik niet meer gewoon! We werden ook al snel vergezeld door een man die ons maar niet met rust wilde laten. Na een tijdje heb ik hem heel beleefd gezegd dat we wel alleen verder kunnen gaan nu, maar hij wilde niet. Ik heb hem toen ook gezegd dat we hem niet gaan betalen om met ons mee te lopen (en ons lastig te vallen), maar hij bleef volgen. Toen we alles gevonden hadden wat we moesten hebben vertrokken we met de (verkeerde) matatu naar huis. De man die ons al 2 uur volgde vroeg toen uiteraard geld en was kwaad toen we hem vertelden dat dit niet mogelijk was. ‘So that’s what you peoples do!?’ zei hij. Ja en we namen dus de verkeerde matatu, want halverwege is er een splitsing, de onze ging daar natuurlijk de andere kant op. Ik had de chauffeur en zijn begeleider wel 3 keer gevraagd of ze onze richting uit gingen, maar toch … Toen we dit merkten zeiden we dit tegen de begeleider, hij stelde dan zelf voor om gratis een andere matatu te regelen, wel heel vriendelijk dus!
Toen we aankwamen konden we aan het eten beginnen, aardappelen met boontjes (in plaats van de geplande bloemKOOL) en kippenburgers. De kippenburgers hadden we voor het eerst genomen om eens te proberen, want altijd kipfilets wordt je ook wel beu. We weten uit ervaring dat rund hier niet zo lekker is, dus gingen we voor kip. En wauw, wat een goeie burgers! Zondag kunnen we de rest ervan opeten en ik kijk er nu al naar uit! Dit was eindelijk nog eens vlees dat we in België ook kunnen krijgen, mmm!
Na het eten zagen An en ik nog naar 2 weken Ella. De mama van Lies had de afleveringen die wij al gemist hadden opgenomen en meegebracht. En wat was het leuk om nog eens tv te kunnen zien. Bovendien waren het ook hele goede afleveringen, we hebben ons echt kapot gelachen! : )
Zondag, kerkdag. Md. Fatuma had ons gevraagd om met de jongens naar de kerk te gaan, dus zondag om 9u stonden we bij de jongens. We zijn eerst water gaan halen uit de waterput en amai, wat een diepe put! Nadien hebben we de jongens gewassen en gaven we ze mooie kleren aan. Aangekomen in de kerk kregen we direct een plaatsje vooraan, we moesten ons ook even voorstellen. Ik heb zelfs 2 keer een stuk uit de Bijbel moeten voorlezen, er speelt dan de hele tijd een man stukjes op de piano terwijl je leest. Niet gemakkelijk om geconcentreerd te blijven dus!
In de kerk werd er heel veel gezongen en gepreekt. Er was een man de hele tijd aan het preken terwijl de rest zong en eigenlijk ging dit nog wel goed samen. Ik vond het heel mooi om eens te zien hoe sterk deze mensen geloven! Op een gegeven moment was iedereen (luidop) door elkaar aan het bidden en er waren heel wat mensen aan het wenen, heel vreemd voor ons. Ik denk dat we anderhalf tot 2 uur in de kerk geweest zijn. We hebben dan nog even met de pastoor gepraat die ons vroeg of we hem niet konden steunen en we gingen door. We hebben de kerk wel lichtjes gesteund, maar geld om een hele nieuwe en liefst grote kerk te bouwen hebben we toch niet bij. De pastoor begreep het wel toen ik zei dat we al veel geld gegeven hadden aan de school.
Na ons bezoek aan de kerk vroeg An of Baraka de kerk leuk vond, ‘no’ was zijn antwoord. Ik denk dat het wat laat is voor de jongens om naar de kerk te beginnen gaan. Er werd ook veel Engels of Swahili gepraat, aangezien de jongens geen van beiden goed kunnen was het waarschijnlijk ook niet zo interessant voor hen.
We zijn vandaag ook nog briefjes voor de speelpleinwerking gaan uitdelen. Dan weten alle ouders wanneer hun kinderen mogen komen. Samen met Omari gingen we alle mensen af die hun kinderen ingeschreven hadden. Soms kwamen we ook kinderen tegen die niet ingeschreven waren en die toch wilden komen, dus we hebben er weer wat bij. De eerste dagen gaat het wel heel rustig zijn denk ik, want de kinderen van de Makaelaschool (zo spreek je het toch uit) hebben nog les tot woensdag. Maar misschien is een kleiner aantal niet slecht om te beginnen!
Wat hebben we geleerd vandaag:
- Donuts van Nakumat zijn niet aan te raden, een beetje aan de droge kant. Twee megagrote passievruchtensappen later krijg je hem uiteindelijk wel binnen.
- Het passievruchtensap van Nakumat daarentegen is wel aan te raden!
- Ringworm is geen worm die in je lijf zit!
- Ringworm jeukt verschrikkelijk!
- Dat er nog heel wat weggetjes en huisjes in het dorpje zijn die we nog niet zagen.
- Het aantal mensen dat in een matatu past blijft stijgen. Er kunnen normaal 15 mensen in, met chauffeur. En dan zit de matatu eigenlijk ook wel vol. Maar hier in Kenia lukt hen dit met 21 man!
- De regen van donderdag op vrijdag was maar van korte duur, nog steeds geen regenseizoen dus!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten