Zaterdag 16 april: schoolwerk, schoolwerk en schoolwerk!

Het is weeral bijna een week geleden dat ik mijn vorige blog typte, dringend tijd dat ik mij hier nog eens even mee bezig houd! Deze week ging de speelplein goed, maar toch kwamen er altijd weer wat kleine kinderen mee met de grotere. In het begin zochten we nog activiteiten voor hen of lieten we hen meedoen, maar ze moeten echt beseffen dat niet iedereen alle dagen kan komen. We hebben de kinderen ook een tijdje terug naar huis gestuurd, maar een half uur later stonden ze er allemaal terug. Nu zeggen we elke dag (in het Swahili) op welke dag we ze terugzien, maar toch begrijpen ze dit blijkbaar niet zo goed …

Deze week hebben we weer heel wat leuke spelletjes gespeeld, er begint nu ook echt een regelmaat te komen in het dagverloop. ’s Morgens laten we de kinderen vrij spelen, soms met krijt, een knikkerbaan, ballen, clicks, raketjes, … vanaf ongeveer kwart voor 9 starten we met ‘de opening’, dansen op Waka Waka, waarna we beginnen met de activiteit. Rond 10 uur is het pauze en krijgen de kinderen water. Nadat het water op is, gaat iedereen naar de wc en spelen we even in de speeltuin. Rond half 11 gaan we dan verder met onze activiteit. Ik moet wel zeggen dat dit meestal zo verloopt, want als het regent bijvoorbeeld, dan kunnen we niet al onze activiteiten zomaar doen.

Deze week ben ik ook naar het dispensarium geweest met An en Ann (de dochter van Ruben). Ik had haar op school zien manken en vroeg haar wat er aan de hand was toen ik haar later in het dorpje zag. Ze vertelde dat haar voet heel veel zeer deed. Toen ze haar voet liet zien, zagen we dat ze een wondje had in het midden van het gezwollen stuk. An en ik besloten dan om naar het dispensarium te gaan met haar. Daar vertelde de dokter ons dat ze een beginnende infectie had in haar voet. Ze kreeg medicatie en enkele grote plakkers op haar voet. Ik ben dan thuis snel (witte) sokken gaan halen, want de plakkers begonnen er al af te vallen. We hebben haar toen snel even thuis afgezet en gingen dan zelf ook naar huis.

Vrijdag hadden we gepland om naar het strand te gaan met de grote kinderen. Niet om te zwemmen, maar wel om eens andere spelletjes te kunnen spelen, zoals kat en muis, vleeshoop, honkbal, … We hadden de grote en de kleine kinderen gescheiden en vertrokken met de grote. Maar bijna alle kleintje kwamen achterna, ze waren met niets terug te krijgen. Uiteindelijk ben ik dan achter gebleven met 15 wenende kinderen die niet meer wilden teruggaan. Ik ben dan zelf als eerste naar de school gegaan en een paar kinderen kwamen mee. De rest van de kinderen heb ik naar school moeten trekken of dragen. Één iemand is de rest nog achterna gegaan, maar ik had het zo druk dat ik hem niet achterna kon rennen. Aangezien we besloten hadden om de kleintjes te negeren als ze niet mochten komen, heb ik daar de hele tijd gezeten en gepraat met de kinderen van class 4.

Ik heb ook Mebakari Bakari van class 4 ingelicht over het feit dat Davy haar nieuwe sponsor wordt. In het begin keek ze mij aan van ‘Wat is die aant zeggen …’. Maar toen bleek dat ze haar sponsors nog nooit ontmoette, dacht ik dat ze niet goed wist wat een sponsor inhield. Pas toen de rest van de klas kwam vragen waarom ik hen ook niet wilde sponsoren, besefte Mebakari dat een sponsor hebben precies toch wel iets leuks was : )

Het was dus de laatste dag dat ik de kinderen van class 4 kon zien. De rest had al afscheid genomen, maar vanaf class 4 hadden de leerling nog 2 weken les in april. Mr. James heeft ons allemaal op het podium geroepen en we kregen nog een leuk afscheid. De kinderen zongen, we kregen een souvenir en … het begon te regenen. Heel mooi volgens James, want dit was het teken dat men het hierboven ook jammer vond dat we niet meer op school gingen zijn. Na dit afscheid gingen de kinderen naar huis. Het zal nog even duren wanneer ik de meeste terug zal zien.

Ondertussen is er ook een oplossing gevonden voor Shuku en Baraka, ze hebben namelijk ‘a big kaka’ of een grote broer (jawel broer is kaka in het Swahili : ) ) gekregen. Md. Zebora had voorgesteld om een jongen van het school bij hen in te laten wonen. Masudi (nog maar 15 jaar) van de school woont al enkele jaren alleen in het dorpje. Hij heeft het ook heel vaak moeilijk om aan geld voor eten te geraken. Dit was voor velen meteen de geschikte persoon. Natuurlijk moesten we eerst met hem samen zitten en duidelijk afspraken maken. Maar wanneer dit gebeurde konden we de jongens officieel melden dat ze een grote broer kregen. Baraka zijn gezicht was geweldig toen hij dit nieuws hoorde, Shuku begreep het eerste precies nog niet zo goed.

In de namiddag zijn An en ik dan met Omari alle spullen gaan halen. Een vuurtje, een matras voor Masudi, een voedselvoorraad, potten, een muskietnet, handdoeken, … moesten nadien allemaal terug mee op de moto. Verrassend genoeg lukte dit ook! Toen we aangekomen waren hebben we alles geïnstalleerd en vertrokken we (toch wel wat zenuwachtig) naar huis.

We hadden gepland om verse frietjes te eten, met blokjes steak en heel wat groentjes. En wat heeft dit ons gesmaakt! Niet lang na het eten gingen we slapen, maar al snel werden we wakker van een powercut, weer geen ventilator! Al een geluk was de powercut maar van korte duur. ’s Morgens is de stroom ook nog 2 keer kort weggevallen. Ik denk dat dit kwam door het weer, het was namelijk heel hard aan het regenen. Tussen de buien door zijn Niki en ik vertrokken naar het dorpje (An lag nog te slapen!) we kochten allebei geld voor op de gsm en brachten een bezoekje aan de jongens. Er was geen pipi in het bed en het huisje zag er goed uit! Masudi had alle potten en schoenen met nageltjes omhoog gehangen, heel netjes. Baraka had de hele tijd Masudi zijn hand vast, je merkte zo echt wel dat de jongens veel hebben aan hem. ’s Nachts heeft Shuku hem zelfs niet wakker gemaakt, maar durfde hij ineens zelf uit zijn bed om te gaan plassen. Masudi maakte gisteren avond ook al eten voor de jongens. Ik denk dat het heel lang geleden was dat ze nog eten hadden gekregen dat iemand speciaal voor hen maakte. Als Masudi alles zo blijft doen, dan is hij zeker diegene waarnaar wij op zoek waren om de jongens te helpen!

Als beloning hebben we hem al een matras gekocht. Maar toen we dit op zijn bed wilde leggen zagen we dat zijn bed bijna uit elkaar viel. We vroegen Omari hoe Masudi vroeger sliep, want we zagen alleen maar een lattenbodem, zonder iets op. Blijkbaar sliep Masudi op kartonnen dozen die hij op de lattenbodem legde, pijnlijk!

Vandaag, zaterdag, is/was het een schoolwerkdag. Ik zou heel graag nog een paar dingen gaan bekijken in de omgeving, maar dan ga ik er niet komen met al dit werk. Het is wel niet gemakkelijk om gemotiveerd voor school te werken. We zitten hier met 3 kleuterjuffen en 2 leerkrachten lagere school en de kleuterjuffen hebben precies niet zoveel te doen. Het is heel moeilijk voor ons om dan niet overal mee naartoe te willen gaan en ons aan het schoolwerk te zetten. Maar ja, we moeten erdoor en uiteindelijk komt alles altijd wel in orde! : )

Wat hebben we geleerd deze week:

- Oppassen wanneer je belkrediet van Safaricom wil herladen. Bij het wegkrassen van de beschermlaag mag je niet te hard krassen, dan kras je de cijfertjes mee weg!
- Wat NIET te doen als je de cijfertjes van de herlaadkaart van Safaricom mee weg kraste: alle mogelijke combinaties van de cijfertjes die weg zijn proberen. De eerste 50 keer gaat dit nog goed, maar vanaf dan heb je een geblokkeerde account. Geen sms’jes en telefoontjes meer en een heleboel mensen die eens goed met je lachen : )
- Powercuts komen altijd op de momenten dat ik op internet mag!
- Wassen tijdens het regenseizoen … niet gemakkelijk. Het wassen zelf is niet moeilijk natuurlijk, maar de kleren laten drogen vraagt een goede timing. Tip: ’s morgens wassen, maar niet te vroeg, alles laten drogen en dan voordat het donker wordt gaan afhalen. Dan moet het normaal wel lukken!