Zondag was ik weer heel vroeg wakker. Tussen de regenbuien door ging ik op zoek naar mandasi’s, lekkere broodjes die je hier kan kopen. Maar ik kon ze nergens vinden. Het was Pasen, dus sommige restaurantjes waren toen en de anderen waren uitverkocht. Ik ging ook langs de jongens en Masudi om te kijken of ze nog genoeg parafin (brandstof) hadden, maar alles was nog in orde. In de voormiddag gingen we ook nog snel en hopelijk voor de laatste keer naar Nakumat, winkelen.
Toen we thuiskwamen hebben we voor het eerst geprobeerd om iets van hier klaar te maken, namelijk viadzi. Dat zijn aardappelen in een mengsel gesopt en dan in de frietketel gedaan. In het begin proefde het niet echt goed, maar we bleken zout vergeten te zijn. Nadat we zout toegevoegd hadden was het al heel wat beter, maar toch nog niet zoals de dames het hier kunnen maken!
In de namiddag gingen Niki, An en ik met Shuku, Baraka en Masudi op stap. We wandelden eerst naar het strand. Toen we in de verte kamelen zagen vroegen we de jongens of ze erop wilden zitten. Toen reageerden ze nog heel stoer en enthousiast, maar toen we eenmaal naast de kamelen stonden was het gedaan met de pret. Shuku ging direct tegen Masudi hangen en Baraka durfde in het begin de kamelen wel aanraken, maar toen bleek dat we erop gingen zitten, had hij toch ook wel wat schrik. Uiteindelijk zat iedereen op de kamelen en vertrokken we. Masudi had zijn eigen kameel gekregen en zat er als een echte koning op! Shuku en Baraka waren allebei heel bang, maar eens we goed vertrokken waren ging het wel goed. Shuku durfde zijn 2 handen loslaten, maar voor Baraka was dit minder gemakkelijk.
Uiteindelijk vonden de jongens het ritje op de kameel heel leuk, alleen het afdalen was nog even moeilijk. De kamelen zakken namelijk heel vreemd en als er dan nog eens iemand achter je zit te gillen (An), dan is dat al voldoende voor een kind (Shuku) om heel veel schrik te hebben.
We waren met de kamelen gegaan tot aan Kim4love, een optreden dat elke zondag plaatsvindt. De jongens hadden dit nog nooit gezien en vonden het wel spannend. We bestelden wat te drinken en iets kleins om te eten. Op het eten hebben we wel een uur moeten wachten, terwijl iedereen rond ons al lang gegeten had. Er waren ook wat komische acts op het podium. Aangezien deze in het Swahili waren, was wel niet alles even duidelijk.
Toen we bij Kim4love vertrokken zag ik plots 2 mannen op de grond liggen. Eerst lagen ze heel stil, maar toen ik plots 1 van hen hard zag slaan op de andere, was het wel duidelijk dat ze aan het vechten waren. Ze waren zelfs serieus aan het vechten. Terwijl de ene op de grond lag, begon de andere de stampen naar zijn hoofd. De jongens wisten niet goed wat er gebeurde en wij waren er ook even niet goed van. Al goed was Masudi erbij en wist hij een andere weg die we konden nemen. Want deze mannen, die echt sloegen om te raken, wilden we niet storen.
Een tijdje later zaten we veilig in de matatu. Normaal is er maar plaats voor 15 man in een matatu, maar vandaag werden alle records verbroken. We zaten er maar liefst in met 28 mensen! Heel hard opeengepakt dus!
Zondag hebben we de jongens ook verteld dat we bijna vertrekken. Shuku begreep dat precies niet zo goed, maar Baraka wel! Baraka heeft dan ook een half uur goed liggen koppen. Wat ga ik hen toch missen als ik terug ben! Ik ben wel ongelofelijk blij dat Masudi er is, want tot nu toe verzorgt hij de jongens nog altijd heel goed!
Maandag was het weer tijd voor speelpleinwerking. We hebben weer heel wat leuke spelletjes gespeeld met de kleine kinderen. Eerst speelden de grote ook mee, omdat we niet veel kleintjes hadden. Maar bij ‘moedertje-hoe-laat-is-het?’ liepen de grote kinderen de kleintjes omver. We hebben de grote kinderen dan weg gestuurd en speelden verder met de kleintjes. We keken nog een stukje van Bambi (in het Nederlands), deden de stoelendans en dansten nog wat met de kinderen. Het dansen is en blijft toch wel een topper, de kinderen doen dit echt graag!
Na de speelpleinwerking gingen Niki, Lise en ik naar Ukunda om sandalen, gemaakt van autobanden te gaan halen. We zijn eigenlijk heel lang onderweg geweest voor dit. De matatu vertrok maar niet en ik moest dan nog eens afstappen aan Barclays om geld te gaan halen. Toen ik eindelijk aankwam thuis, zijn we ineens aan het eten begonnen, spaghetti vandaag!
Wat hebben we geleerd vandaag:
- Wanneer je iemand vraagt of persoon A in ‘het restaurant’ zit, kunnen ze je wel eens heel hard beginnen uitlachen. Een plaatselijk restaurantje wordt hier namelijk ‘hotel’ genoemd.
- Een matatu voor 15 man? Hier past men er met z’n 28 in!
- Medicatie voor de ringworm, die terug gekomen is, is duur. Aangezien ik niet gerekend had op deze kosten, moest ik de laatset 4 dagen nog naar de bank, bah!
- Wanneer men in België kan stoeffen met het goeie weer, regent het hier de hele tijd. Het is al 4 dagen aan het regenen!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten