Vrijdag hadden we gepland om naar het strand te gaan met de kinderen, maar om half 9 waren er nog maar 3 grote kinderen. Voor de rest waren er wel een heleboel kleintjes, maar die hadden we niet nodig voor vandaag. Het was ook niet zo’n goed weer op deze ‘goede vrijdag’, dus besloten we om niet naar het strand te gaan. We begonnen met wat muziek en dansten met het kleine aantal kinderen. Maar de muziek zorgde ervoor dat er al snel heel wat kinderen bij kwamen, voor we het wisten zaten we met meer dan 60 kinderen. Onze plannen om naar het strand te gaan en spelletjes te spelen waren dus niet gemakkelijk en er waren ook veel te veel kleintjes komen opdagen. We besloten dan maar om een film te zien, Shrek the third.
Na de film hebben we nog wat gedanst en puzzels gemaakt. We waren heel blij toen deze grote bende eindelijk naar huis mocht gaan, want wat een vermoeiende dag. Zo’n grote groep stil krijgen en houden is niet gemakkelijk. Er zijn regelmatig ook heel wat kleintjes die beginnen wenen en anderen beginnen plagen, alert zijn was de boodschap!
Na de speelpleinwerking had ik de eerste internetshift. An ging ondertussen wachten op de kast van de jongens, die zou immers tegen 2 uur aankomen. Om 4 uur zat mijn internetshift erop en kon ik An nergens vinden. Ik besloot om naar het dorpje te gaan en haar te zoeken. Lang moest ik niet zoeken, An zat voor de school te wachten, samen met de jongens. De kast was nog altijd niet aangekomen! Ik heb dan overgenomen van An en kon nog wachten tot half 6, toen zag ik eindelijk een man met kar en kast aankomen. De kast kon nog niet meteen in het huis van de jongens, want de man wilde eerst betaald worden. We moesten dus wachten op Omari, die we niet konden bereiken.
Toen Omari er dan eindelijk doorkwam kon de kast in het huis geplaatst worden. Ik trok nog wat foto’s, kocht viadzi’s en ging naar huis, eindelijk! Thuis aangekomen werkte ik nog wat voor school en kroop ik op tijd in men bed.
De nacht van vrijdag op zaterdag was een nacht met veel regen. Af en toe viel ook de stroom even weg, we werden elke keer wakker van de ventilator die aan en af sprong. Zaterdagochtend was het nog altijd aan het regenen, dus was ik vroeg wakker. An en ik gingen vandaag naar het huis van John (de housekeeper) in Ukunda.
We vertrokken tussen de regenbuien door en waren net binnen toen het begon te gieten. Het huis van John was heel klein, zo’n 4m op 3m. Hij huurde een kamer in een groter huis, met gezamenlijke binnenkoer. Hij leefde er samen met zijn vrouw en dochtertje Maureen (2 jaar). Voor An en mij was het twijfelachtig of John zijn vrouw nu zwanger was of niet, daarom stelden we de hele tijd subtiel vragen over kindjes. Hoeveel kinderen hij wilt, wanneer hij aan het 2e kind wil beginnen, … Op de tweede vraag antwoordde hij ‘volgende maand’, eerst konden An en ik niet volgen, maar blijkbaar was zijn vrouw dus zwanger en zou ze volgende maand moeten bevallen. We hebben ineens gegokt op datums, de vrouw zei 22, An 25, ik 26 en John 27 maart, benieuwd wie er gelijk gaat hebben!
We zijn bij John vertrokken in de regen, maar na enkele minuten was dit al over. Toen we aankwamen thuis maakte we snel iets te eten en gingen we voor school werken. Of dat was het plan toch, want blijkbaar had geen één van ons twee echt zin om dit te doen. Wat we ook probeerden, het ging gewoon niet, we waren niet in de stemming om voor school te werken.
Toen het in de namiddag stopte met regenen, besloten An en ik om even op stap te gaan. We moesten kopies maken, An moest iets kopen en we moesten naar de bank. De kopies waren snel in orde, het kopen van datgene dat An wilde lukte niet aangezien alle winkels al geslote waren. Op de bank waren er ook wat problemen, er waren 3 verschillende banken en nergens kon An geld afhalen, lastig!
We zijn dan maar terug naar huis gegaan met de tuktuk. We namen snel een douche en wilden vertrekken om iets te gaan eten. Toen ik in de douche zat begon er hier een heuse insectenplaag. Het was niet normaal hoeveel insecten er op ons terras en tegen de vliegenramen zaten. Al een geluk heeft An ze nog allemaal kunnen doomen!
Op restaurant bestelde ik een potje van aardappelen en bloemkool. Toen ik dit kreeg bleek er gember, wat zeg ik massa’s gember in te zitten. Alles was super pikant van de gember, ik kon dit echt niet eten. Ik heb dan aan de ober gezegd dat ik niet zo voor gember ben en dit gerecht koos omdat er op de lijst stond dat er geen gember in zat. ‘Geen probleem’, zei hij heel vriendelijk. Hij ging de kok vragen om hetzelfde klaar te maken, maar dan zonder gember. En dat was dan ook veel lekkerder!
Na het eten gingen we gewoon naar huis en op tijd slapen. De nacht was wel niet zo goed, ik heb de helft van de nacht wakker gelegen van enorme jeuk. Mijn ringworm is ineens op 1 nacht terug gekomen en jeukt harder dan vooraf. Straks nog maar eens langs de apotheker passeren!
Wat hebben we geleerd vandaag:
- Ga je eten in een restaurant in Kenia en je weet niet zeker of er gember in je maaltijd zit, even vragen dan!
- De grasmaaier is stuk. Oplossing in Kenia: het gras maaien met een schaar! (al een geluk heeft John na 20 m² ingezien dat het toch wel veel gras was om te maaien met de schaar!)
- Dat Pasen vieren zonder paaseieren niet kan! Al goed dat we de hele dag kunnen meegenieten van het prachtige kerkgezang.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten