Dinsdag hebben we voor het laatst de grote groep gehad met de speelpleinwerking. We verfden vandaag met hen. Ze vonden het heel leuk! Morgen zouden we voor het laatst speelpleinwerking organiseren, hopelijk is het dan nog eens goed weer, want iedereen wil graag naar het strand gaan!
Vlak na de speelpleinwerking gingen An en ik nog wat eten kopen voor de jongens. Terwijl An de meeste dingen naar huis bracht, ging ik een kool halen met Shuku. Je had hem moeten zien lopen, zo fier was hij met zijn kool. Een grote smile op zijn gezicht en de kool goed hoog, zodat iedereen hem kon zien. Ik kwam met Shuku aan bij hun huisje en An kwam, licht in paniek, naar mij met Robert, een jongentje van de school. Rueben (die naast de jongens woont), was aan het spelen met Robert en had hem laten vallen. De combinatie van een beetje alcohol en regen was de oorzaak denk ik. Robert was recht met zijn hoofd naar beneden gevallen en kwam terecht op wat stenen. Hij had 2 kappen in zijn hoofd.
An en ik gingen met hem naar het dispensarium en de dokter verzorgde hem. De wonden moesten niet genaaid worden, want ze waren maar 1 cm breed of zo, maar één wond was wel vrij diep. Toen Robert verzorgd was gingen we naar huis. Zijn moeder schrok wel van de grote witte windel die rond Robert zijn hoofd zat, het leek erger dan het was. We gaven haar wat uitleg, over de medicatie en wat er gebeurde. Ondertussen moesten we nog vluchten van de grootste spin ooit en een kakkerlak, die Rueben in alle macht wilde buiten zetten voor ons. Terwijl wij voor de deur stonden! We maakten ons wel wat zorgen om Robert, want hij was heel stil. Normaal is Robert een kind dat vaak weent en toch wel sociaal is, vandaag zat hij maar te staren en wist hij niet wat er gebeurde. Maar hij moet dan ook verschrikkelijke hoofdpijn hebben.
In de namiddag werkte in verder nog wat voor school en ging ik nog even geld wisselen. Ik stopte ook langs een souvenirwinkeltje om nog snel iets te gaan halen. ’s Avonds ben ik weer op tijd in mijn bed gaan liggen, want de vorige nacht was een heel slechte nacht. Ik denk dat dit kwam door de nieuwe medicatie voor de ringworm. Ik heb de hele nacht klaarwakker in mijn bed gelegen en ben uiteindelijk rond 4 uur opgestaan.
Woensdag was het speelpleinwerking voor de laatste keer. We waren allemaal heel blij toen we opstonden, want de zon scheen al goed. We gingen met alle kinderen naar het strand en namen ook 3 kleine kindjes mee. Normaal doen we dit niet, maar de grote broers en zussen mochten niet gaan van de ouders als ze niet op de kleintjes konden passen. Onderweg was er een grote overwinning voor ons. Esther, een meisje die altijd weent als wij in de buurt komen, werd gedragen door haar zus van 9. Na enkele meters was de zus natuurlijk al uitgeput. Ik heb haar dan overgenomen en Esther gaf geen kik, wat we allemaal heel vreemd vonden.
Op het strand had ik 2 kleintjes bij mij genomen, Esther en John. Ik speelde de hele tijd met hen 2, wat niet altijd gemakkelijk was, want ze wilden altijd tegenstrijdige dingen. Nu heb ik 2 stijve armen van de kleintjes de hele tijd omhoog te houden als ze vielen of als er een golf aankwam!
Iedereen vond het heel leuk op het strand, ook al kwamen er af en toe wat regendruppels te voorschijn. An (dochter van Rueben) was in een zee-egel gaan staan en de pinnen staken in haar voet. Lise is met haar naar het dispensarium geweest, waar ze een paar pinnen konden verwijderen. Nu heeft dat meisje weer last van haar voet, terwijl ze net van haar infectie in haar voet vanaf was.
Op het einde van deze dag trakteerden we de kinderen op frisdrank en gaven we hen een koekje als afsluiter. Toen gingen alle kinderen door en moesten we afscheid nemen. Niki en ik kregen nog een kadootje van wat meisjes, een beeldje van een leeuw of jachtluipaard.
Na de speelpleinwerking gingen we snel naar huis om te eten. Om 2 uur hadden we afgesproken met Jackson, hij zou met ons naar Lilian gaan. Lilian is een vrouw die gesponsord wordt door Ingrid, ze is ziek en wij gaan haar een bezoekje brengen. Toen we aankwamen aan de school, was er nergens een Jackson te zien. Ik probeerde hem te bellen, maar geen antwoord. Ondertussen zagen we Mokka, keukenhulp en handige Harry van de school. Hij had zijn teen een week geleden pijn gedaan en mankte nog altijd. Hij liet zijn teen nu eindelijk eens van dichtbij zien en we verschoten nogal van wat we zagen. Onder zijn teen zat een grote snede, hij hing er bij wijze van spreke bijna af.
An ging met hem naar het dispensarium en Niki en ik kwamen ook. Aan zijn teen konden ze niet veel meer doen, eigenlijk had het genaaid moeten worden, maar de wonde was er al te lang om dit nog te kunnen doen.
Ondertussen gingen Niki, Lies en ik Jackson zoeken in het dorpje. Hij was nergens te vinden, maar een paar vrienden van hem belden iemand op die bij hem in de buurt was. Jackson zat op een begrafenis, dus kon hij er niet zijn. Morgen zouden we afspreken zei hij! We zijn dan nog even in het dorpje gaan wandelen om een goeiendag te zeggen tegen sommigen. Plots vroeg er iemand of ik een heel klein baby’tje wilde zien. We gingen een huisje binnen en zagen een kindje liggen van maar 8 dagen oud. Nixon, was zijn naam, en zo schattig dat hij was! Zijn moeder was ook heel fier, ook al was ze nog maar 15 jaar!
Na ons bezoek aan het dorpje gingen Niki en ik nog naar de winkel. Onderweg kwamen we een jongetje tegen, dat we kenden van de speelpleinwerking. Zijn hoofd stond helemaal vol met etterbuilen. Ik heb dit al meer gezien bij de kinderen hier, maar zo’n erg geval kwam ik nog niet tegen. Zijn buik was ook enorm gezwollen, hij voelde zich slecht en zag er maar slapjes uit. Niki en ik gingen dus, jawel, weeral naar het dispensarium. Daar bleek dat de jongens zijn benen, voeten, armen en ellebogen ook helemaal vol stonden. De dokter zei ons dat hij hem niet kon helpen, hij zou naar een ziekenhuis in Ukunda moeten, waar ze bloed kunnen trekken en kunnen testen wat hij heeft. We vertelden dit aan zijn moeder, maar ik weet niet goed of ze ook echt gaat gaan met hem, hopelijk wel!
Nadat Niki en ik dan eindelijk in de winkel geraakt waren, kocht ik nog een souvenir voor iemand. En wandelde ik terug naar huis. Deze avond gingen Lies en Lise koken voor md. Fatuma en mr. James, frietjes en samosa’s (iets loempia-achtig). Het eten was heel lekker, maar ik proefde direct dat het wat vettig was voor mij. Ik heb dan ook niet te veel gegeten. Sommigen van ons gingen daarna nog uit naar de Shakatak. An bleef thuis omdat ze niet echt veel zin had en ik voelde me niet echt op te best.
We zijn meteen gaan slapen en enkele uren later werd ik zo misselijk als iets wakker. Ik heb echt lang boven de wc moeten hangen, maar na een half uurtje kwamen de samosa’s er dan toch terug uit. Ik was meteen weer beter en kroop in mijn bed. Er zijn nog samosa’s over van gisteren, maar ik ga passen denk ik.
Vandaag, donderdag, onze laatste volledige dag hier. Het regende weer vandaag, jammer! Deze keer gingen An, Niki en ik toch naar Lilian met Jackson. Lilian leek heel zwak en we weten niet echt of alles in orde gaat komen met haar, hopelijk wel.
We kochten haar wat eten en babbelden even met haar. Ze was ons heel dankbaar voor het eten en zei ons zeker een ‘asante’ te zeggen tegen Ingrid! Dus bij deze : )
Voor de rest kan ik nog niet veel vertellen over deze dag. We gaan straks nog afscheid nemen in het dorpje en nog lekker iets eten. Ik verheugde mij zo op een hamburger met frietjes van Nakumat, maar ik vrees dat ik moet passen na mijn ziek zijn van de afgelopen nacht. Zo ik ga nu afronden en zal mijn volgende bericht waarschijnlijk posten in België! Ik zie jullie daar!
Wat hebben we geleerd vandaag:
- ’s Avonds drink je best Sprite als je buiten zit, in Cola zie je de beesten namelijk niet zitten.
- We weten nu eindelijk waarom de muggen rond je oren komen zoomen als je slaapt. Ze doen dit, om te testen of het wezen in kwestie leeft. Slaagt het wezen dan met zijn handen (wat bij de meesten een reflex is als je een mug hoort), dan leeft het en kan het steken. Muggen willen namelijk geen bloed van dode wezens.
- Dat Barak Obama half Keniaan is. Ik wilde mr. James eerst niet geloven, maar ben even gaan zien op het internet, en hij had gelijk. Obama zijn moeder is Amerikaanse en zijn vader is van Kenia.
- Dat James heel goed uilen kan nadoen!
- Ik weet niet of het er elke avond zo aan toe gaat, maar gisteren waren er enorm veel kakkerlakken. We zaten buiten te eten en zagen er zeker een stuk of 10. Ook binnen zaten er, die we dan wel doomden! Zelfs ’s morgens toen An haar rugzak wilde nemen zat er 1 onder. Maar ook deze moest eraan geloven. Ik had het nooit verwacht, maar ik begin zelfs al goed te worden in het omgaan met kakkerlakken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten