Vandaag zijn we woensdag, onze vrije dag normaal! Toch ben ik vandaag naar school geweest, want ik wilde graag starten met mijn hoekenwerk van rekenen. Dus ben ik speciaal om 6 uur opgestaan om dit te gaan introduceren. Aangezien ik gisterenavond nog lang ben bezig geweest met al het materiaal te knippen, plakken, schrijven, … sloeg dit vroege opstaan dus echt wel even tegen.
Maar eens ik op school was en het hoekenwerk gestart was, vond ik het de moeite wel waart. Het was leuk om te zien hoe de kinderen zo verwonderd waren over een memory- of dominospel. Verbasend genoeg lukte alles ook wel goed in de klas. Ik had in het begin wat schrik, want de kinderen zijn dit niet echt gewoon om in groepen/hoeken te werken, maar alles liep goed. Morgen en overmorgen doen we het vervolg van ons hoekenwerk.
Ondertussen zitten we al bijna in de helft van onze laatste lesweek, want blijkbaar beginnen de examens maandag al! Dit wil zeggen dat het verbeteren er weer aan komt. A, c, a, d, d, c, b, c, a, b, c, c, d, …
Deze week heb ik nog dezelfde vakken gegeven als vorige week, maar nu was het vooral herhaling en voorbereiden op de examens. Eigenlijk zijn ze hier constant met de examens bezig, want op het einde van elke maand zijn er examens. In het begin van de volgende maand worden de examens besproken en vanaf de helft van de maand begint men al terug met herhalen. De kinderen doen natuurlijk wel geen toetsen meer tussendoor, maar examens nemen heel veel tijd in.
Ik heb deze week ook een paar dingen meegemaakt waarvan ik heel hard verschoten ben! Vorige week woensdag las ik de opstellen van de leerlingen van class 4 na. De opstellen gingen over ‘My religion’ (wat de leerlingen trouwens zelf gekozen hebben!) In 1 van de opstellen stond er iets over een leerkracht waar ik heel hard van verschoot. Ik was heel blij dat Mama Rainbow er toen was waar ik dit even aan kon uitleggen. Later die week had ik ook nog een probleempje met mijn klasleerkracht en weer was ik blij dat Mama Rainbow er nog net was om even hulp aan te kunnen vragen! Ik had echt niet geweten wat ik moest doen als ik niet naar haar kon gaan. Ik ben dan ook heel blij dat alle problemen nu (hopelijk) opgelost zijn!
Ook deze week ben ik nog enkele keren verbaasd geweest. Weer las ik opstellen van de leerlingen, deze keer over ‘The day I’ll never forget.’. In 1 van de opstellen vertelde een jongen dat hij vaak geslagen wordt door zijn vader. Voor mij was dit echt wel een steek om dit te lezen. Want als leerkracht kan je ervoor zorgen dat de schoolomgeving veilig is, maar aan de situatie thuis kan je niet doen! Ik denk wel dat dit een beetje bij de cultuur hier hoort, want de kinderen zelf slagen ook voor het minste. Maar dan nog is het niet fijn om die jongen naar huis te zien gaan en te weten dat hij daar misschien weer geslagen gaat worden deze avond!
Deze morgen ben ik ook weer even verschoten. Ik was rustig alles aan het voorbereiden in mijn klas, toen ik iemand heel hard hoorde huilen. Ik had er niet direct erg in, maar na 10 minuten ben ik bij de kleuterklassen gaan kijken welk kind er zo aan het huilen was. Ik vond er niemand en ging terug naar boven, daar had ik al snel door dat het om iemand in class 6 ging. Ik ging kijken en zag een meisje op de grond spartellen, ik dacht meteen aan epilepsie of een aanval van iets. Ondertussen stonden er al heel wat leerlingen rond haar, een paar hadden haar armen en voeten vastgenomen om haar buiten te dragen. Ik heb haar dan genomen en ben samen met wat leerlingen naar beneden gegaan, daar hebben we ze op een bedje gelegd. Ook toen bleef ze nog spartellen en heel hard huilen. Ik wist nog steeds niet wat er aan de hand was, maar was al bijna met haar op weg naar een dokter, want het leek of ze enorm veel pijn had. Ik vroeg aan een leerkracht wat er juist aan de hand was, want al dat Swahili begreep ik niet echt. Blijkbaar had het meisje briefjes in haar bank gekregen van iemand, op die briefjes stonden dingen als ‘I fear nobody!’ en er stond ook een raar teken bij. Na het lezen van de briefjes is ze plots zo gek beginnen doen. Niemand kon goed volgen wat er aan de hand was, maar ik denk dat er meer aan de hand was. Ik zag ze wat later vandaag rondlopen op school en er was niets meer aan de hand, gelukkig, want ik ben er toch wel even van verschoten!
Op emotioneel gebied was deze week dus wel heel zwaar voor mij! Wat mij ook heel hard ontroerde was om de leerlingen te zien dansen toen de radio (gesponsord door Tine) voor het eerste gebruikt werd. Meteen sprong iedereen recht, begonnen de kinderen te dansen, zingen en springen. Heel leuk en mooi om te zien!
Deze week heb ik ook geprobeerd om een filmpje te maken voor mijn eindwerk. Ik wilde een kind van Kebene (het weeshuis naast de deur) volgen om de kinderen in België te laten zien hoe een schooldag van een kind in Kenia eruit ziet. Ik begon met filmen, maar merkte al snel dat dit niet zo gemakkelijk was met mijn fototoestel. Dus ik ben overgeschakeld op foto’s, het zal dan eerder een fotoreportage met muziek worden. Af en toe ga ik er ook filmpjes in proberen te steken.
Nu heb ik al veel geschreven, dus ga ik even stoppen. Ik moet nog wat werken voor school ook en dat blijft altijd maar liggen als ik de blog wil typen. Vanaf deze week zal er veel minder op mijn blog verschijnen, want we hebben geen internet meer in de vrijwilligerswoningen. Maar elk weekend ga ik wel naar een internetcafé, ik zal alles goed bijhouden, dus geen paniek!
P.S.: Tine, uw boek is binnen bij Madam Josephine hé! Speciaal voor jou warme groeten vanuit het nog steeds zonnige (en zonder regenseizoen) Kenia! : )
Wat hebben we geleerd deze week:
- Centipedes (honderpoten?) zijn enorm snel en zeer verschietachtig wanneer ze in de lavabo zitten als je net je mond wil spoelen na het tandenpoetsen.
- Wat doe je aan een honderpoot: neem de vliegenmepper (die gelukkig mee gekomen is van België!) en hockey spelen tot hij buiten ligt!
- Uit de kraan komt zout water! Ik weet goed genoeg dat je niet van de kraan mag drinken, maar ik ben het zo gewoon om een pilletje door te slikken en hiervoor snel water van de kraan te nemen. Toen het pilletje weg was, had ik al snel door dat er zout water uit de kraan kwam, BAH! Hopelijk heeft dit geen gevolgen voor mijn wc-bezoekjes!
- Complimentjes krijgen is en blijft leuk, vooral wanneer iemand hier zegt: ‘I see you’re becoming black already.’ Men dag was weer al goed!
- Als je heel vroeg opstaat zodat je om 6 uur aan het strand kan staan om de zonsopgang te zien, zijn er 9 op 10 wolken, die dan ook weer net hangen op de plek waar de zon opkomt natuurlijk! Maar ook dit was eigenlijk wel mooi om te zien!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten